Rekenen met stenen en centen

Column van raadslid Johan de Jong zoals verschenen in "Het Kompas" van 1 oktober 2025:

Verkiezingstijd. In Den Haag vliegen de miljardenplannen ons om de oren: meer woningen, lagere lasten, betere zorg – alsof het zo in het boodschappenmandje past. Hier in Hardinxveld-Giessendam gaat het over concretere zaken: mensen die écht een huis zoeken, een straat die onderhoud nodig heeft en een bankje in het park waar je nog een praatje kunt maken. En soms is het goed om te beseffen dat er ook veel is om dankbaar voor te zijn. Niet alles is perfect, maar er is ook niet altijd reden tot klagen.

Neem woningbouw. ’t Oog staat symbool voor kansen én verantwoordelijkheden. Starters zoeken een eerste huis, gezinnen ruimte, senioren een passend thuis. Maar bouwen gebeurt niet vanzelf. De gemeente probeert de regie te houden, zodat plannen aansluiten bij ons dorp en onze gemeenschap. Klinkt mooi, toch? In de praktijk schuurt het. Wat doen we eerst? Hoe snel gaat het? En hoe zorgen we dat betaalbaarheid écht telt, zodat ook de volgende generatie hier een thuis vindt?

Dan de financiën. Geen geldboom op het Raadhuisplein. Alles wordt duurder: asfalt, energie, zorg, investeringen. Tegelijkertijd liggen er grote plannen op tafel. Soms voelt het alsof we moeten rekenen met potlood, gum én liniaal tegelijk. Elk besluit weegt zwaar, want het raakt het dagelijks leven van ons allemaal. Toch mogen we niet vergeten dat Hardinxveld-Giessendam veel heeft waar we dankbaar voor kunnen zijn.

Bouwen en begroten grijpen in elkaar. Elke woning brengt inwoners mee. En elke inwoner vraagt iets terug: een schoolklas, een veilige stoep, misschien een bankje in het park. Bouwen is dus niet alleen stenen stapelen, het is investeren in leefbaarheid, samenhang en zorg voor elkaar.

Mijn wiskundeleraar van vroeger zei het al: “Kijk niet alleen naar de som, maar ook naar de uitkomst.” Dat geldt hier ook. Plannen maken kan iedereen, maar uiteindelijk gaat het om de vraag: voelt Hardinxveld-Giessendam als thuis voor onze gezinnen, onze ouderen, voor iedereen die hier leeft?

En daar bent u zelf aan zet. Wat betekent een goed leven in ons dorp voor u? Een dak boven het hoofd? Rust en ruimte? Of gewoon dat praatje met de buurman, op een bankje? Welke keuzes maken wij samen, vanuit verantwoordelijkheid en dankbaarheid, om dat mogelijk te houden?

Het echte stemmen gebeurt niet alleen in het stemhokje, maar ook in hoe wij samen ons dorp vormgeven – met verantwoordelijkheid en oog voor elkaar.