Welvaart of Welzijn

Column van raadslid Jasper de Jong (verschenen in "Het Kompas" van 29 mei 2019)

De economische groei zit al jaren aan een stuk in de stijgende lijn. De werkgelegenheid barst uit zijn voegen; de ontwikkelingen volgen zich steeds sneller op. Om de werkplekken ingevuld te krijgen is het wenselijk om te investeren in woonruimte.

Duizenden huizen moeten uit de grond gestampt worden zodat iedereen fatsoenlijk kan overnachten. Extra vakopleidingen worden ontwikkeld om voldoende geschoolde krachten in te kunnen zetten om aan de enorme vraag naar rechterhanden te voldoen.

Kortom je zou het gevoel krijgen van de draaiende molensteen die niet te stoppen is. Maar een molensteen wordt een bedreiging als hij om je hals hangt. En daar krijgen we mee te maken in de gezondheidszorg,”Het zorgenkindje”.

Door verdergaande vergrijzing en vooral de stijgende vraag naar jeugdzorg en zorg bij psychische klachten bij jong volwassenen, neemt de zorgvraag toe. En dat na een periode van forse bezuinigingen op mensen en voorzieningen in de zorg, waardoor wachtlijsten van cliënten en overbelasting van verzorgers, alleen maar toenemen. Een bijzondere situatie: de economische groei en de vermeende welvaart lopen niet parallel met het welzijn van degenen die om een of andere reden bij de zorgdragende in de samenleving horen.

Een lichtpunt in ons land is wel dat we maar een klein gedeelte van ons inkomen besteden aan voedsel en gezondheidszorg. Maar voorlopig wel een forse uitdaging om enerzijds voldoende handen aan het bed te houden of te krijgen onder verminderde werkdruk.

Anderzijds is het wenselijk om de oorzaak van de toenemende jeugdzorg in beeld te brengen. Verminderde werkdruk en regelgeving zou een psychische “lastenverlichting” kunnen zijn. Misschien zijn het wel de gevolgen van de welvaart dat ons welzijn vaarwel gaat.

Jasper de Jong, raadslid SGP